Literatura Hermanna Hessego

Hermann Hesse – życie i twórczość

Poeta, eseista, prozaik, czasem też rysownik i malarz – tak właśnie można określić Hermanna Hessego. Obywatel Niemiec o pacyfistycznych poglądach to osoba, która ma ciekawy życiorys i wiele osiągnięć. Kim jest Hermann Hesse? Z czego zasłynął? Z jakiej rodziny pochodził? Historia warta uwagi znajduje się poniżej!

Życiorys Hermanna Hesse

Hermann Karl Hesse przyszedł na świat 2 lipca 1877 roku w niewielkim miasteczku Calw w południowo-zachodniej części Niemiec. Rodzice Johannes i Maria Hesse wychowywali Hermana i jego rodzeństwo w głębokiej wierze. Nic w tym dziwnego, skoro zarówno ojciec, jak i dziadek byli misjonarzami. Surowe metody wychowawcze sprawiły, że chłopak już w dzieciństwie buntował się i niekoniecznie zgadzał z poglądami ojca.

Kiedy miał 4 lata, a więc w 1881 roku, cała rodzina przeprowadziła się do Bazylei ( miasto w Szwajcarii). Dzięki temu, że Johannes dostał szwajcarskie obywatelstwo, wszyscy mogli zostać w państwie na dłużej. Tym sposobem Hermann trafił do szkoły misyjnej w 1885 roku. Jednak już rok później rodzina ponownie wróciła do Calw i chłopak podjął naukę w szkole łacińskiej. Chodził do niej przez 4 lata, a potem przeniósł się do innej szkoły łacińskiej. To właśnie w niej przygotowywał się do egzaminu, który miał mu pozwolić dalej kształcić się za darmo na pastora lub urzędnika. Zdał go w 1891 roku i następnie wstąpił do seminarium teologicznego w Maulbronn. Bardzo szybko się jednak okazało, że dla Hessego to nie była dobra decyzja. Nie potrafił dojść do porozumienia z nauczycielami i pod groźbą, że popełni samobójstwo, odszedł z seminarium. Miało to miejsce w marcu 1892 roku.

Hermann hesse – życie

Mimo że zrezygnował z nauki, to myśli samobójcze nadal go nie opuszczały. Zaledwie dwa miesiące po odejściu z seminarium próbował się zastrzelić, co poskutkowało tym, że rodzice postanowili umieścić Hermanna Hesse w zakładzie dla nerwowo chorych. W placówce zajmował się pomaganiem w opiece nad dziećmi upośledzonymi umysłowo. Musiał też wykonywać fizyczne prace w ogrodzie. W tym okresie ponownie podjął też naukę. Jednak nadal nie mógł się zdecydować, co chciałby robić w przyszłości. Początkowo przez ponad rok przygotowywał się do zawodu mechanika w fabryce zegarów wieżowych w Calw. Potem przeniósł się do Tybingi i kształcił się w kierunku księgarskim od 1895 roku. Zakończył naukę 3 lata później, a przez kolejny rok pracował jako sprzedawca.

Dla Hermanna Hesse wszystkie książki miały ogromne znaczenie i zdał sobie sprawę, że chciałby pisać wiersze. Dużą inspiracją okazała się dla niego powieść „Hyperion” autorstwa niemieckiego pisarza. Po jej przeczytaniu powstały pierwsze wiersze Hessego. Mężczyzna już od dziecka wykazywał się sporą wrażliwością i empatią. Nic więc dziwnego, że w okresie studiów interesował się głównie dziełami romantycznymi. Szczególnie interesowali go niemieccy pisarze.

Od niedoszłego misjonarza do noblisty Hermanna Hessego

Przełom w życiu Hermanna Hessego nastąpił w 1900 roku, kiedy został zwolniony z obowiązkowej służby wojskowej przez wzgląd na krótkowzroczność, która towarzyszyła mu od najmłodszych lat. Dodatkowo bardzo często zmagał się z bólami głowy i nerwobólami. W tym okresie Hesse napisał swoją pierwszą książkę pt. „Hermann Lauscher”.

Od 1899 roku mężczyzna pracował w antykwariacie, ale w 1901 postanowił odejść. Zdecydował się zwiedzić Włochy, ale ostatecznie i tak powrócił do Bazylei i podjął pracę w tamtejszym antykwariacie. Dorabiał sobie na publikacjach w różnych czasopismach. Kolejny przełom nastał w 1904 roku, kiedy spod pióra Hessego wyszła powieść pt. „Peter Camenzina”. Dzięki niej pisarz zyskał aprobatę nie tylko odbiorców, ale też krytyków literackich. Tym sposobem miał środki finansowe na kontynuację swojej kariery pisarskiej.

Literatura Hermanna Hessego

Hermann Hesse
Źródło: en.wikipedia.org

Hesse Herman w książki od samego początku wkładał całe, swoje serce i chciał przekonać czytelników do wiary we współistnienie człowieka z naturą. W swej powieści wyraźnie zaznaczył, że ludzie nie są Bogami, a jedynie cząstkami ziemi i kosmosu. Wiele wątków nawiązywało do jego własnych doświadczeń.

W tym samym roku pisarz wziął ślub z Marią Bernoulli. W 1911 roku Hermann wyruszył w podróż z pewnym szwajcarskim malarzem. Chciał nie tylko znaleźć nowe inspiracje, ale też uciec od problemów w małżeństwie, o których wspomniał w powieści Rosshalde (1914).

Wybuch I wojny światowej zabrał Hermannowi Hesse wszelkie nadzieje na to, że Europa, a szczególnie Niemcy będą społeczeństwem romantycznym, dbającym o dobra człowieka. Mimo to działał na rzecz patriotyzmu. Zajmował się też duchową opieką nad wojennymi jeńcami. W 1916 roku został poddany psychoanalizie, ponieważ przeżył kryzys psychiczny spowodowany działaniami wojennymi. Natomiast w 1919 Hesse Hermann książki zaczął pisać pod pseudonimem, ponieważ uznał, że chce zacząć swoją karierę od początku. Po zakończeniu wojny chwilowo zajmował się malarstwem, ale też interesował się tym, co działo się w okresie Republiki Weimarskiej.  Mimo że początkowo pisarz miał rzeszę czytelników, to z czasem jego powieści były traktowane jako oznaka choroby psychicznej. Der Steppenwolf i Narziss und Goldmund spowodowały, że Hermann postanowił napisać ostatnią książkę. Wydana została 1943 roku i zatytułowana była Glasperlenspiel. Mimo że nie pisał już powieści, to wysyłał listy do młodzieży i namawiał do walki o własne szczęście i samorozwój. Ostatnia powieść była tą najważniejszą, ponieważ zakończyła się droga od niedoszłego misjonarza do noblisty Hermana Hessego w 1946 roku.

Hesse Hermann książki uwielbiła już od wczesnego dzieciństwa. Do najpopularniejszych dzieł można zaliczyć, chociażby jego grę szklanych paciorków, Gertrud, Aus Indien, czy właśnie Glasperlenspiel. Wszystkie z nich są znane do dziś.

Pisarz odszedł 9 sierpnia 1962 roku, w wieku 85 lat.